Home Essay অসমীয়া লোক-সাহিত্য | Folk Literature of Assam

অসমীয়া লোক-সাহিত্য | Folk Literature of Assam

0

যদি আপুনি ‘অসমীয়া লোক-সাহিত্য‘ৰ বিষয়ে এখন ৰচনা বিচাৰিছে আৰু ইয়াৰ বিষয়ে সবিশেষ জানিব খোজে, তেন্তে এইখন নিবন্ধ আপোনাৰ বাবে উপযুক্ত। এই নিবন্ধখন ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আৰু সাধাৰণ পাঠকসকলে সহজে বুজিব পৰাকৈ সৰল ভাষাত লিখা হৈছে।

অসমীয়া লোক-সাহিত্য Folk Literature of Assam Essay in Assamese

অসমীয়া লোক-সাহিত্য | Folk Literature of Assam Essay in Assamese

(ৰচনা ১)

মানুহৰ মুখে মুখে ৰচিত আৰু পৰম্পৰাগতভাৱে মানুহৰ মুখে মুখে চলি অহা সাহিত্যকে লোক-সাহিত্য (Folk-lore) বুলি কোৱা হয়। লোক-সাহিত্য জাতি একোটাৰ সহজাত সম্পদ। লোক-সাহিত্যৰ মাজেৰে কোনো এটি বিশেষ অঞ্চল বা জাতি বা ভাষা-গোষ্ঠীৰ সভ্যতা-সংস্কৃতিৰ আটাইবোৰ দিশ যথা–সমাজ নীতি, অৰ্থনীতি, ধৰ্মনীতি, নৈতিকতা আদিৰ লগতে জাতি একোটাৰ প্ৰেম-প্ৰণয়, সুখ-দুখ, আশা-আকাংখা, চিন্তা-ভাবনা, কল্পনা আদি সহজ আৰু সৰল ভাষাত প্ৰতিফলিত হয়। পৃথিৱীৰ প্ৰায় সকলোবোৰ  জাতি বা ভাষা-গোষ্ঠীৰ নিজস্ব লোক-সাহিত্য আছে। ভাৰত প্ৰজাতন্ত্ৰৰ নুমলী জী অসমতো বিভিন্ন ভাষা-গোষ্ঠীৰ স্বকীয় লোক-সাহিত্য আছে। অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ মাজেদি অসমীয়া সভ্যতা-সংস্কৃতিৰ প্ৰতিটো দিশেই প্ৰতিভাত হৈছে। দেশ বা জাতি একোটাৰ পুৰাতত্ব দিশ, পুৰণি সমাজৰ চিন্তাধাৰা, সভ্যতাৰ উত্থান-পতন, পুৰণি ঐতিহ্য আদি জানিবলৈ লোক-সাহিত্যৰ গুৰুত্ব অপৰিসীম।

অসমীয়া লোক-সাহিত্য অসমীয়া জাতিৰ দাপোণ  স্বৰূপ। অন্যান্য ভাৰতীয় ভাষাৰ লোক-সাহিত্যৰ দৰে অসমীয়া ভাষাৰ লোক-সাহিত্যও অতিকৈ চহকী। অসমীয়া লোক-সাহিত্যক বহলকৈ ৪ টা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি যথা- (১) লোকগীত (২) ফকৰা যোজনা (৩) সাধু কথা আৰু (৪)  মন্ত্ৰ-সাহিত্য

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ ভিতৰত সবাতোকৈ চহকী আৰু জনপ্ৰিয় শাখাটোৱেই হ’ল লোকগীত। লোকগীতত অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণৰ উচ্ছাসৰ মূৰ্ত অভিব্যক্তি ঘটিছে। অসমীয়া লোকগীতসমূহক পটভূমি আৰু কথিতব্য বিষয় অনুসৰি পাঁচটা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি যথা- (ক) অনুষ্ঠানমূলক  (খ) আখ্যানমূলক (গ) দেহ বিচাৰমূলক (ঘ) নিচুকনি আৰু (ঙ ) বিবিধ।

লোকগীতৰ অনুষ্ঠানমূলক বিভাগটোত সাধাৰণতে বিহু নাম, হুচৰি, আই নাম, বিয়া নাম, সুবচনীৰ গীত, লখিমী সবাহৰ গীত, অপেশ্বৰী  সবাহৰ গীত , মহহু  গীত আদি অন্তৰ্ভুক্ত। বিহুগীত, হুচৰী, বনগীত আদিয়ে অসমীয়া ডেকা-ডেকেৰীৰ প্ৰাণোচ্ছল যৌৱনৰ আৱেগ- অনুভূতি, প্ৰেম- বিৰহ আদি ভাৱ আৰু আৱেগৰ সন্টালনি প্ৰকাশ কৰা অতি জনপ্ৰিয় গীত। আমি বিহুগীতত পাঁও-

“অতিকৈ চেনেহৰ মুগাৰে মহুৰা

অতিকৈ চেনেহৰ মাকো,

তাতোকৈ চেনেহৰ বহাগৰ বিহুটি

নেপাতি কেনেকৈ থাকো।”

কোনো কোনো বিহুগীতত ডেকা-গাভৰুৰ অন্তৰে অনুভৱ কৰা অথচ বাস্তৱত  নোপোবা  অধীৰ অস্থিৰ হোৱা ভাৱৰ প্ৰকাশ ঘটিছে। উদাহৰণ-

“ঘৰতো নবহে মন, সমনীয়া পথাৰতো নবহে মন

  কমোৱা তুলােবাৰ যেনেকৈ উৰিছে

তেনেকৈ উৰিবৰ মন”

বিহুগীতৰ লেখীয়া বনগীতবোৰত  অনাহুত কামনা-বাসনাৰ  দুর্ব্বাৰ আকাঙ্খা তথা প্ৰেম- বিচ্ছেদৰ  আল্পনাৰে আচ্ছাদিত, যেনে-

“হাঁহ হৈ চৰিম গৈ তোমাৰ পুখুৰীত

পাৰ হৈ চৰিম গৈ চালত,

মাখি হৈ উৰি গৈ চুমা খাই আহিম গৈ

তোমাৰ লাবনী গালত।”

আই নাম, বিয়া নাম, আদি বিবাহ উৎসৱত গোৱা গীত। এইবোৰ  গীতত বিয়াৰ সময়ত পালন কৰা বিভিন্ন আনুষ্ঠানিকতাৰ  বৰ্ণনা পোৱা যায়। এইবোৰত  প্ৰেম, বিৰহ, শৃংগাৰ, কাৰুণ্য আদি ভাৱৰ সমাৰোহ ঘটিছে।

আখ্যানমূলক লোকগীতসমূহ (Ballads)  একো-একোটা সামাজিক বা বুৰঞ্জীমূলক কাহিনীত   কৰুণ ৰসৰ সমাবেশ  ঘটাই ৰচনা কৰা  হৈছে। আখ্যানমূলক গীতবোৰক  বিষয়-বস্তু অনুসৰি ৩ টা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি, যথা- (১) বুৰঞ্জীমূলক গীত (২) কিংবদন্তীমূলক আৰু (৩) কাল্পনিক। এইবোৰৰ  ভিতৰত বুৰঞ্জীমূলক গীত যথা- বৰফুকনৰ গীত, জয়মতী কোঁৱৰীৰ গীত, পদুম কোঁৱৰীৰ গীত, মনিৰাম দেৱানৰ গীত আদি বিখ্যাত।

দেহ বিচাৰমূলক গীতবোৰ আধ্যাত্মিক ভাবাপন্ন। এইবোৰত  মানৱ দেহাৰ ক্ষণস্থায়িত্ব, ধন-দৌলতৰ অসাৰত্ব আদি ভাৱ প্ৰকাশ পাইছে।

নিচুকনি গীতবোৰ  লোকগীতৰ আন এক মূল্যবান শাখা। এইবোৰ ঘাইকৈ শিশুসকলক সুৰ আৰু ভাৱৰ দ্বাৰা সন্মোহিত কৰি টোপনি নিয়াবলৈ গোৱা গীত। শ্ৰীধৰ কন্দলীৰ “কাণখোৱা” অসমীয়া লোক সাহিত্যৰ শ্রেষ্ঠ সম্পদ ।

“ঘুমতি  যাওৰে অ’ৰে কানাই

হৰে কাণখোৱা আসে,

সকল শিশুৰ কাণ খাই খাই

আসয় তোমাৰ পাশে।”

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ বিবিধ গীতৰ ভিতৰত- জুনা গীত, নাওঁ খেলৰ গীত, মোৱামৰীয়া ৰণুৱাৰ গীত, আদি উল্লেখযোগ্য। histstoy

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ দ্বিতীয় শক্তিশালী আৰু জীৱন্ত শাখাটো হ’ল ফকৰা-যোজনাসমূহ। অসমীয়া লোক সাহিত্যৰ এই শাখাটি অসমীয়া জীৱনৰ টিপ্পনী বুলি ক’ব পাৰি। কিয়নো ইয়াৰ মাজেদি জীৱনৰ কিছুমান গভীৰ সত্য কেতিয়াবা সৰল আৰু প্ৰাঞ্জল ভাষাত আৰু কেতিয়াবা সাঁথৰময় ভাষাত প্ৰকাশ পাইছে, যথা-

(১) হস্তীৰো পিছলে পাৱ

সজ্জনৰো বুৰে নাওঁ

(২) মাজ মূৰত চুলি নাই,  গিৰীয়েকে  মাতে ৰূপহী বুলি।

(৩)  আইৰ ঘৰলৈ যাম, দুই হাতে খাম

বিধাতাই বোলে  পাচে পাচে যাম।

(৪)  আশা কৰিছো মুলুক জুৰি

খোদাই থৈছে বেঙেনা  পুৰি। ইত্যাদি।

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ সাধু কথাৰ শাখাটিও কম চহকী নহয়। অসমীয়া সাধুকথাবোৰ  চিত্ৰধৰ্মী। এইবোৰ বিভিন্ন বাস্তৱ উপদেশ আৰু নীতি শিক্ষাৰ সমলেৰে পূৰ্ণ। সাধুকথাবোৰৰ ভিতৰত- ৰজা ৰাণীৰ সাধু, বুঢ়া-বুঢ়ীৰ সাধু, সাউদৰ পুতেকৰ সাধু, বান্দৰ আৰু ঘঁৰিয়ালৰ সাধু আদি উল্লেখযোগ্য।

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ আন এক আকৰ্ষণীয় বিভাগ হৈছে মন্ত্ৰ সাহিত্য। মন্ত্ৰ সাহিত্যৰ ভিতৰত কৰতি মন্ত্ৰ, সাপৰ ধৰণী ধৰা মন্ত্ৰ, মোহিনী মন্ত্ৰ,বীৰাজৰা মন্ত্ৰ, সবৰ্বঢাক  মন্ত্ৰ আদি উল্লেখযোগ্য । মন্ত্রবোৰ  সাধাৰণতে বিভিন্ন দেৱ-দেৱীৰ নামত শপত দি গোৱা হয়। এই মন্ত্ৰবোৰৰ  দ্বাৰা সমাজত চিকিৎসাও কৰা হৈছিল। কিন্তু এই মন্ত্ৰবোৰ  বাস্তৱ জীৱনত কিমান কাৰ্যকৰী সেয়া এতিয়া গৱেষণাৰ বিষয়।

বৰ্তমান শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ উন্নয়নৰ যুগত আজিকালি সৰ্বসাধাৰণে বিশেষকৈ শিক্ষিত চামে ঐতিহ্যমণ্ডিত লোক-সাহিত্যৰ প্ৰতি পিঠি দি লিখিত সাহিত্যৰ প্ৰতি অধিক অনুৰাগ দেখুওৱা পৰিলক্ষিত হৈছে। সেয়ে লোক সাহিত্য এতিয়া হেৰাই যোৱাৰ পথত।

এটা জাতিৰ পুৰণি ঐতিহ্য আৰু সংস্কৃতি জনাত লোক সাহিত্যৰ গুৰুত্বৰ তুলনা নাই। সেয়ে লোক সাহিত্য সময়ৰ সোঁতত হেৰাই যাবলৈ নিদি সেইবোৰ  সংৰক্ষণ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা উচিত।

কিন্তুু “উমৈহতীয়া শ বাহী শ” হোৱাৰ দৰে দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত সিচৰঁতি হৈ থকা লোক-সাহিত্যসমুহ  মানুহৰ মুখৰ পৰা কোনে উদ্ধাৰ কৰি সংৰক্ষণ কৰিবলৈ ওলাই আহিব? 0 0 0.

অসমীয়া লোক-সাহিত্য

(ৰচনা )

আৰম্ভণি

অসমীয়া সাহিত্যৰ এটা বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ হৈছে অসমীয়া লোক-সাহিত্য। ই অসমৰ জনজীৱনৰ সকলো দিশৰ সৈতে জড়িত। অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ পৰা আমাৰ সমাজ, সংস্কৃতি আৰু ঐতিহ্যৰ এক সুন্দৰ ছবি উলিয়াই আহে। এই সাহিত্যৰ বিশেষত্ব হৈছে ই মুখে-মুখে পৰম্পৰাগতভাৱে চলা কাহিনী, গীত আৰু উপকথাৰ সঞ্চয়। অসমীয়া লোক-সাহিত্য কোনো লেখকৰ সৃষ্টি নহয়, ই হৈছে জনগণৰ সাহিত্য।

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ প্ৰকৃতি

অসমীয়া লোক-সাহিত্য সাধাৰণতে মৌখিকভাৱে সংৰক্ষণ কৰা হয়। এই সাহিত্য লোকৰ মুখে-মুখে পৰম্পৰাগতভাৱে চলি আহিছে। সাধাৰণ লোকৰ অনুভৱ আৰু জীৱনযাত্ৰাৰ পৰা এই সাহিত্যৰ সৃজন হৈছে। অসমৰ ৰাইজৰ জীৱনশৈলী আৰু প্ৰাকৃতিক পৰিবেশৰ প্ৰতিফলন এই সাহিত্যত দেখা পোৱা যায়।

লোক-সাহিত্যৰ শাখাবোৰ

অসমীয়া লোক-সাহিত্যক কেইবাটাও ভাগত বিভাজিত কৰিব পাৰি। সেইবোৰ হ’ল – লোকগীত, লোক-কাহিনী, বোৰগীত, মুকলি লোক-নাটক, ধৰ্মীয় গান, জনসাধাৰণৰ বিয়াত গোৱা গীত আৰু উপকথা।

লোকগীত

অসমীয়া লোকগীত হৈছে অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ এটা অন্যতম শাখা। লোকগীতৰ বিষয়বস্তু প্ৰকৃতিৰ সৌন্দর্য, মানুহৰ জীৱনৰ বিভিন্ন পৰিসৰ আৰু ভাবনা। অসমীয়া লোকগীতৰ মাজত বিহু গীত, হূৰচৰি গীত, বিহু গীত, পুৱালী গীত, ধাই-নাম আদি । বিহু গীত হৈছে অসমীয়া জনজাতিৰ জীৱনচৰ্যা আৰু সংস্কৃতিৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ।

উপকথা

অসমীয়া উপকথাৰ সংখ্যা অপৰিসীম। এইবোৰ কাহিনী যুগ যুগ ধৰি মুখে মুখে পৰম্পৰাগতভাৱে আহি আছে। উপকথাৰ মাজত আচৰিত ঘটনাৰ কাহিনী, জীৱ-জন্তুৰ কথা আৰু সমাজৰ ৰূঢ়ি-নীতিৰ ছবি দেখা পোৱা যায়। “দেৱদূত” এই উপকথাবোৰৰ এটা উদাহৰণ।

বোৰগীত

ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰৰ জনজাতিসকলৰ মাজত বোৰগীত বিশেষ প্ৰচলিত। বোৰগীতত মূলত সামাজিক আৰু ধৰ্মীয় আৰ্হিৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হয়। বোৰগীতৰ মাজেৰে অসমীয়া সমাজৰ দৈনন্দিন জীৱন, ধৰ্মীয় বিশ্বাস আৰু ঐতিহ্যৰ ছবিটো স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ পাইছে।

মুকলি লোক-নাটক

অসমত মুকলি লোক-নাটক মঞ্চস্থ কৰা হয় আদি যুগৰ পৰা। এই নাটকসমূহৰ বিষয়বস্তু আছিল সামাজিক সমস্যা, ধৰ্মীয় উপদেশ আৰু দৈনন্দিন জীৱন। ‘অঙ্কীয়া নাট’ আৰু ‘যাত্ৰা’ হল এই শাখাৰ দুটা উদাহৰণ।

ধৰ্মীয় গান

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ এক প্ৰধান অঙ্গ হৈছে ধৰ্মীয় গান। এই গানসমূহ সাধাৰণতে বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ পৰিচালনাৰে গোৱা হয়। বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্রভাবত, ভক্তিগীত, নাম-কীৰ্ত্তন, বৰগীত আদিৰ সৃষ্টি হৈছিল। এই ধৰ্মীয় গীতৰ মাজেৰে আধ্যাত্মিক ভাব আৰু ভক্তিৰ প্ৰৱাহ প্ৰকাশ পাইছে।

বিয়া-বাৰাতৰ গীত

অসমীয়া বিয়া গীতবোৰ পৰম্পৰাগত লোক-সাহিত্যৰ এটা শাখা। বিয়া গীতবোৰে কইনা আৰু কন্যাৰ অভিলাষ, আশা আৰু কল্পনাৰ প্ৰতিফলন কৰে। “কন্যা বিদায়ৰ সুমধুৰ গীত” এই গীতবোৰৰ উদাহৰণ।

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ সামাজিক ভূমিকা

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ সামাজিক ভূমিকা আছে। ই জনগণৰ পৰম্পৰা, সংস্কৃতি আৰু মূল্যবোধৰ এক স্বতন্ত্ৰ আৰু নিৰ্জীৱ প্ৰমাণ। এই সাহিত্যৰ জৰিয়তে সামাজিক চিন্তা, সংস্কৃতি আৰু মূল্যবোধক নতুন প্ৰজন্মলৈ আগবঢ়োৱা হয়। অসমীয়া লোক-সাহিত্য অসমীয়া জাতিৰ জীৱন, সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মীয় বিশ্বাসৰ প্ৰতিফলন। ই অসমীয়া সমাজৰ জীৱনচৰ্যাৰ সকলো দিশৰ ছবি দাঙি ধৰে ।

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ সংৰক্ষণ

বৰ্তমানৰ যুগত অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ সংৰক্ষণৰ প্ৰয়োজন বাঞ্ছনীয়। বিগত কিছুমান দশকত অসমীয়া লোক-সাহিত্য আদান-প্ৰদান হৈছে। ইন্টাৰনেট আৰু ডিজিটেল মাধ্যমৰ দ্বাৰা এই সাহিত্যৰ সঞ্চয় কৰা হৈছে। তদুপৰি চৰকাৰ আৰু ব্যক্তিগত উৎসাহবৃদ্ধি কাৰ্যক্ৰমৰ জৰিয়তে অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ সঞ্চয় আৰু সংৰক্ষণৰ ক্ষেত্ৰত কাম কৰা হৈছে।

উপসংহাৰ

অসমীয়া লোক-সাহিত্য অসমীয়া সমাজ, সংস্কৃতি আৰু মূল্যবোধৰ এক আধ্যাত্মিক আৰু জীবন্ত সাক্ষী। ই আমাৰ জীৱনৰ সকলো দিশত সংলগ্ন। অসমীয়া সমাজৰ পৰম্পৰা, সংস্কৃতি, বিশ্বাস আৰু দৈনন্দিন জীৱনৰ ছবি এই সাহিত্যত পাওঁ। অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ সংৰক্ষণ আৰু ৰক্ষাৰ বাবে আমি সকলোৱে আগবাঢ়িব আহিব লাগিব, যাতে আগন্তুক প্রজন্মই ইয়াৰ পৰা জ্ঞান আহৰণ কৰিব পাৰে। 0 0 0

অসমীয়া লোক-সাহিত্য: কিছু উল্লেখযোগ্য তথ্য

অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ কিছু উল্লেখযোগ্য তথ্য তলত দিয়া হৈছে:

  • পৰম্পৰাগত সাহিত্য: অসমীয়া লোক-সাহিত্য হৈছে পৰম্পৰাগতভাৱে মুখে-মুখে চলি অহা সাহিত্য। ই কোনো লেখকৰ সৃষ্টি নহয়, ই জনসাধাৰণৰ সাহিত্য।

    মৌখিক সাহিত্য: অসমীয়া লোক-সাহিত্য সাধাৰণতে মুখে-মুখে পৰম্পৰাগতভাৱে সংৰক্ষণ কৰা হয়। কাহিনী, গীত, উপকথা আদি ইয়াৰ বিশেষ অংশ।

  • প্ৰধান শাখাবোৰ: লোকগীত, উপকথা, ধৰ্মীয় গান, বিয়া গীত আদি অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ প্ৰধান শাখা। ইয়াত সমাজ, সংস্কৃতি আৰু দৈনন্দিন জীৱনৰ প্ৰতিফলন ঘটে।
  • বিহু গীত: অসমীয়া লোক-গীতৰ ভিতৰত বিহু গীত বিশেষ স্থান লাভ কৰিছে। বিহু গীতৰ মাজত অসমীয়া কৃষিজীৱী জনজাতিৰ জীৱনৰ ছবি দেখা যায়।
  • সমাজত ভূমিকা: অসমীয়া লোক-সাহিত্যত সমাজৰ সংস্কৃতি, পৰম্পৰা আৰু মূল্যবোধ সংৰক্ষণ হৈ আছে।
  • সংৰক্ষণৰ প্ৰয়োজন: বর্তমান যুগত ইন্টাৰনেট আৰু ডিজিটেল মাধ্যমৰ সহায়ত অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ সংৰক্ষণৰ চেষ্টা চলি আছে।

অসমীয়া লোক-সাহিত্য: প্রশ্নোত্তৰ 

তলত “অসমীয়া লোক-সাহিত্য” সম্পৰ্কে কিছুমান প্ৰশ্ন (FAQs) আৰু উত্তৰ দিয়া হৈছে:

১. অসমীয়া লোক-সাহিত্য কি?

উত্তৰ: অসমীয়া লোক-সাহিত্য হৈছে পৰম্পৰাগতভাৱে মুখে-মুখে চলি অহা কাহিনী, গীত, উপকথা আদি। ই জনসাধাৰণৰ সাহিত্য আৰু ইয়াত সমাজৰ সংস্কৃতি, পৰম্পৰা আৰু দৈনন্দিন জীৱনৰ প্ৰতিফলন ঘটে।

২. অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ মূল বৈশিষ্ট্য কি?

উত্তৰ: অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ মূল বৈশিষ্ট্য হৈছে ইয়াৰ মৌখিক পৰম্পৰা। ই সমাজৰ পৰম্পৰা, সংস্কৃতি, জীৱনশৈলী আৰু মূল্যবোধৰ এক সজীৱ প্ৰতিচ্ছবি।

৩. অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ কোন কোন শাখা আছে?

উত্তৰ: অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ বিভিন্ন শাখা আছে, যেনে – লোকগীত, উপকথা, ধৰ্মীয় গান, বিয়া গীত, মুকলি লোক-নাটক আৰু বোৰগীত।

৪. বিহু গীত কি?

উত্তৰ: বিহু গীত হৈছে অসমীয়া লোকগীতৰ এটা প্ৰধান শাখা। এই গীতত অসমীয়া কৃষিজীৱী জনজাতিৰ জীৱন, সুখ-দুখ আৰু সাংস্কৃতিক পৰম্পৰা প্ৰকাশ পায়।

৫. অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ সামাজিক গুৰুত্ব কি?

উত্তৰ: অসমীয়া লোক-সাহিত্য সমাজৰ সংস্কৃতি, পৰম্পৰা আৰু মূল্যবোধক নতুন প্ৰজন্মলৈ প্ৰবাহিত কৰিবলৈ বিশেষ ভূমিকা পালন কৰে। ই জনসাধাৰণৰ চিন্তা আৰু জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা উদ্ভৱ হয়।

৬. অসমীয়া লোক-সাহিত্য কেনেকৈ সংৰক্ষণ কৰিব পাৰি?

উত্তৰ: অসমীয়া লোক-সাহিত্য সংৰক্ষণৰ বাবে ইন্টাৰনেট, ডিজিটেল মাধ্যম, চৰকাৰী আৰু ব্যক্তিগত উদ্যোগৰ সহায় ল’ব পাৰি।

 ৭. অসমীয়া উপকথাৰ বৈশিষ্ট্য কি?

উত্তৰ: অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ উপকথাসমূহ সাধাৰণতে কল্পনাশক্তি আৰু আচৰিত ঘটনাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঠিত। এই উপকথাবোৰ মুখে-মুখে পৰম্পৰাগতভাৱে চলি আহিছে আৰু সমাজৰ নীতিৰ প্ৰতিফলন কৰে।

Read More: অসমীয়া ৰচনা শিক্ষা

বি. দ্র. উক্ত ‘অসমীয়া লোক-সাহিত্য | Folk Literature of Assam Essay in Assamese’ ৰচনাটি ৰাব্বি মছৰুৰ ৰচিত ‘অসমীয়া ৰচনা শিক্ষা গ্রন্থৰ অন্তর্গত।

নোট: যদি আপুনি এই ‘অসমীয়া লোক-সাহিত্য প্রবন্ধটো ভাল পাইছে / পছন্দ কৰে, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ মতামত জনাব। আমি যিকোনো ধৰণৰ গঠনমূলক মতামতক আদৰণি জনাওঁ । 0 0 0

ৰাব্বি মছৰুৰ  ৰচিত  কেইখনমান গ্রন্থ:

Some Important Books for Students:

  1. Advertisement Writing
  2. Amplification Writing
  3. Note Making
  4. Paragraph Writing
  5. Notice Writing
  6. Passage Comprehension
  7. The Art of Poster Writing
  8. The Art of Letter Writing
  9. Report Writing
  10. Story Writing
  11. Substance Writing
  12. School Essays Part-I
  13. School Essays Part-II
  14. School English Grammar Part-I
  15. School English Grammar Part-II..

অতিৰিক্ত অনুসন্ধান:

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here