Home Essay আটাইতকৈ দীৰ্ঘ ৰেল ভ্ৰমণ | The Longest Train Journey

আটাইতকৈ দীৰ্ঘ ৰেল ভ্ৰমণ | The Longest Train Journey

0

আটাইতকৈ দীৰ্ঘ ৰেল ভ্ৰমণ | The Longest Train Journey

আটাইতকৈ দীৰ্ঘ ৰেল ভ্ৰমণ  The  Longest Train Journey

আটাইতকৈ দীৰ্ঘ ৰেল ভ্ৰমণ

(মালবিকা আৰু শিখাই যোৱা বছৰ বিবেক এক্সেপছত কন্যাকুমাৰালৈ গৈছিল।  তলত এই ভ্ৰমণৰ সময়ত মালবিকাই লাভ কৰা অভিজ্ঞাৰ এক সাৰাংশ দিয়া হ’ল।)

দীৰ্ঘ অপেক্ষাৰ অন্তত আমাৰ গ্ৰীষ্মৰ বন্ধ আহিল। মই  কন্যাকুমাৰীক মোৰ গ্ৰীষ্মৰ বন্ধ কটোৱাৰ লক্ষ্যস্থান হিচাপে নিৰ্বাচন কৰিলোঁ। মই ৰেল ভ্ৰমণ পছন্দ কৰো।  ৰেল ভ্ৰমণ সম্পূৰ্ণ উত্তেজনাপূৰ্ণ। মই ৰেলেৰে ভাৰতৰ কেইবাটাও অঞ্চল ভ্ৰমণ কৰিছোঁ আৰু সেই ভ্ৰমণৰ সময়ছোৱাত অভিজ্ঞাতা লাভ কৰিছিলো। এয়া বৰ মনোমুগ্ধকৰ যে ৰেল ভ্ৰমণে  বিভিন্ন সংস্কৃতি, অঞ্চল, ভাষা আৰু  ৰন্ধন শৈলীৰ বিষয়ে আমাৰ  অভিজ্ঞতা বৃদ্ধি কৰে। ৰেল ভ্ৰমণৰ আন এক সুবিধা হৈছে ই বিভিন্ন মানুহৰ লগত ভাৱ-বিনিময়ৰ সুযোগ দিয়ে।

মোৰ সহপাঠী শিখায়ো এই ভ্ৰমণত মোৰ লগত যাবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল। সেয়ে আমি বিবেক এক্সপ্ৰেছৰ বাবে দুটা টিকেট লৈছিলো। এই ভ্ৰমণটোৰ বাবে আমি সকলো প্ৰকাৰৰ প্ৰয়োজনীয় যা-যোগাৰ কৰি লৈছিলো। যিহেতু শিখা আৰু মই দেমাজী জিলাৰ এখন গাওঁ মুৰকংচেলেকৰ বাসিন্দা, সেয়ে আমি আমাৰ কন্যাকুমাৰী যাত্ৰাৰ এদিন আগতে গুৱাহাটীলৈ যাব লগা হৈছিল। সেইমতে আমি কামাখ্যা- মুৰকংচেলেক লাচিত এক্সেপছত গুৱাহাটীলৈ আহিছিলো। আমি ৰাতিটো গুৱাহটীতে কটাছিলোঁ। পিছদিনা আমি আমাৰ বয়-বস্তু লৈ গুৱাহাটী ৰেল ষ্টেচনত উপস্থিত হ’লোঁ।

ডিব্রূগড়-কন্যাকুমাৰী বিবেক এক্সেপছখন হ’ল এখন সাপ্তাহিক ৰেল। এইটো অসমৰ ডিব্রূগড়ৰ পৰা তামিলনাডুৰ কন্যাকুমাৰীলৈকে চলে। এই বিবেক এক্সপ্ৰেছখন স্বামী বিবেকানন্দৰ ১৫০ তম জন্মবাষিকী উপলক্ষে আৰম্ভ কৰা হৈছিল। ই ডিব্রূগড়ৰ পৰা কন্যাকুমাৰী পাবলৈ ৮৩ ঘন্টা সময় লয়। যাত্ৰাপথত ই ৪,২৩৩ কিলোমিটাৰ দূৰত্ব সাঙুৰি লয় আৰু ভাৰতৰ আঠখন ৰাজ্যৰ মাজেদি যায়।সময় আৰু দূৰত্বৰ পিনৰ পৰা ই ভাৰত উপমহাদেশখনৰ আটাইতকৈ দীৰ্ঘ যাত্ৰাৰ ৰেল বুলি  ৰেকৰ্ড লাভ কৰিছে।  ৰেলখনৰ যাত্ৰাপথত ৫৬ টা স্থানত ৰয়।  ই অসম, নাগালেণ্ড, পশ্চিম বংগ, বিহাৰ, উডিছা, অন্ধ্ৰপ্ৰদেশ, কেৰালা আৰু তামিলনাডুৰ মাজেদি যায়।

যেতিয়া আমি গুৱাহাটী ৰেলৱে ষ্টেচনত বিবেক এক্সেপছত উঠো তেতিয়া ই এক বিবুদ্ধিকৰ (ঠেলা-হেঁচাৰ) দৃশ্য প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। ই মানুহৰ জুমেৰে ভৰ্তি আছিল যিসকল সিহঁতৰ বন্ধু-বান্ধৱী আৰু আত্মীয়সকলক বিদায় জনাবলৈ আহিছিল। ৰেলখনত উঠিবলৈ যাত্ৰীসকলে বৰকৈ ঠেলা-হেঁচা কৰিছিল। আমি আমাৰ ডবাত উঠিছিলো। বিভিন্ন সম্প্ৰদায়ৰ মানুহ ডবাখনত ঠেহ খাই পৰিছিল। যাত্ৰীসকলৰ কিছুমান আছিল অসভ্য আৰু কিছুমান আছিল ভদ্ৰ। ১১.৪৫ বজাত প্ৰহৰীজনে শিঙা বজাইছিল আৰু সেউজীয়া পতাকা উৰুৱাইছিল। ঘন্টাটো বাজি উঠিছিল আৰু ইঞ্জিনটোৱে তীব্র হুইছেল বজাই সুকলমে ষ্টেচন এৰিছিল। 

অৱশেষত আমাৰ অতি আকাঙ্খিত যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছিল। দুঘন্টা পিছত আমি গোৱালপাৰা পাইছিলোঁ। আমি মহাবাহু ব্রহ্মপুত্ৰ নদীৰ ওপৰত থকা নৰনাৰায়ণ সেঁতু অতিক্ৰম কৰিছিলো। এইটো সঁচাকৈয়ে এক সুন্দৰ দলং। ইয়াৰ দুই মহলা পথ আছে। তলৰ মহলাটো ৰেলৰ বাবে আৰু ওপৰৰ মহলাটো গাড়ীৰ বাবে।  আবেলি ৩ বজাত আমি নিউ বঙাইগাওঁ ষ্টেচন পাইছিলোগৈ। আমি তাত কেইটামান বিস্কুট আৰু চাহ খাইছিলো। টিকেট পৰীক্ষকজন আমাৰ ডবালৈ আহিছিল আৰু আমাৰ টিকেটবোৰ পৰীক্ষা কৰিছিল।

৪.৪৫ বজাত আমি পশ্চিমবংগৰ আলিপুৰ দুৱাৰ জনশ্বন পাইছিলো। যিহেতু ৰেলখন বিভিন্ন অঞ্চলৰ গাওঁৰ মাজেদি গৈছিল, সেয়ে মই গাঁৱলীয়া সৌন্দৰ্য চাই অভিভূত হৈছিলো।  আমি ধানৰ পথাৰ দেখা পাইছিলো য’ত খেতিয়কসকলে শস্য চপাই আছিল।  মুক্ত ঘাঁহনি পথাৰত গৰু-ম’হ চৰি আছিল। 

আমাৰ ৰেলখন আলিপুৰ দুৱাৰ জংশ্বন পাৰ হৈছিল আৰু ইয়াৰ  এখন ৰাজ্যৰ পৰা আন এখন ৰাজ্যৰ মাজেদি যাত্ৰা অব্যাহত ৰাখিছিল। সন্ধিয়া ৮.৩০ বজাত আমি আমাৰ ৰাতিৰ আহাৰ গ্ৰহণ কৰিছিলো। খাদ্য ভাল আছিল। আহাৰ গ্ৰহণৰ পিছত শিখা আৰু মই আমাৰ ভ্ৰমণৰ বিষয়ে কথা পতা আৰম্ভ কৰিছিলো। তাই মোক কৈছিল যে এবাৰ তাই আৰু তাইৰ মামা আৰু খুড়ীয়ে মহাৰাজা এক্সপ্ৰেছত ভ্ৰমণ কৰিছিল যিটো হৈছে ভাৰতবৰ্ষৰ আটাইতকৈ অধিক খৰচী ৰেল। সিহঁতে দিল্লী, আগ্ৰা, জয়পুৰ, বিকানাৰ, যুদপুৰ, উদয়পুৰ, ৰান্থাম্ব’ৰ নেচনেল পাৰ্ক, খাজুৰাহো, বাৰানসী, লখনৌ, মুম্বাই আৰু ঔৰাংগবাদ ভ্ৰমণ কৰিছিল। ৰাতি দহ বজাত আমি নিউ জলপাইগুৰি পাইছিলো। তেতিয়া মই শিখাক কৈছিলো যে মই জিৰণি ল’ব বিচাৰো। মই যিহেতু খোলা খিড়িকীৰ সৈতে তলৰ বিচনাত আছিলো সেয়ে মই খিড়িকী জপাই দি টোপনি যাবলৈ চেষ্টা কৰিছিলো। পিছদিনা ৮ বজাত আমি দুৰ্গাপুৰ পাইছিলো আৰু আমাৰ জলপান গ্ৰহণ কৰিছিলো। জলপান গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত আমি আমাৰ সহযাত্ৰীসকলৰ লগত কথা পাতিছিলো। ই আছিল এক প্ৰকৃত স্ফূর্তি।

সন্ধিয়া ৪.৩০ বজাত আমি ক’টাক পাইছিলো। এইদৰে আমি উৰিষ্যাত সোমাই গৈছিলো। ৩.১০ বজাত আমি ভূৱনেশ্বৰ পাইছিলোগৈ। ই হৈছে উৰিষ্যাৰ ৰাজধানী আৰু ভাৰতৰ আটাইতকৈ বিশাল নগৰবোৰৰ ভিতৰত এটা। ইয়াক ‘ভাৰতৰ মন্দিৰ নগৰ’ বুলি কোৱা হয়। সেইদিনাখনো আমি সন্ধিয়া ৮.৩০ বজাত আমাৰ ৰাতিৰ আহাৰ গ্ৰহণ কৰিছিলো। কিন্তু এইবাৰ আমি ভাত আৰু দাইলৰ পৰিৱৰ্তে চাপাটি আৰু মটৰ-পনীয়েৰ অৰ্ডাৰ কৰিছিলো।

আমি ক’টাকত কেইটামান আনন্দদায়ক উপন্যাস ক্ৰয় কৰিছিলো। তেনে দীৰ্ঘ ৰেলযাত্ৰাৰ ক্লান্তিৰ পৰা সকাহ পাবৰ উদ্দেশ্যে আমি দুয়োজনে সেই উপন্যাস পঢ়িবলৈ সিদ্ধান্ত লৈছিলো। আমি কিনা দুখন আনন্দদায়ক উপন্যাস আছিল  খালেদ হুছেইনৰ ‘দি কাইট ৰানাৰ’ আৰু  ‘এ থাউজেণ্ড স্প্লেন্ডিড চানচ’। আমি দুয়োজনে দুয়োখন কিতাপ পঢ়িবলৈ লৈছিলো। আমি পঢ়ি যোৱাৰ লগে লগে কিতাপবোৰৰ আলোচ্য বিষয় আৰু লিখন শৈলীৰ ওপৰত আলোচনা কৰিছিলো। এইদৰে ৮৩ ঘন্টা বিবেক এক্সপ্ৰেছত কটোৱাৰ পিছত, অৱশেষত আমি আমাৰ লক্ষ্যস্থান কন্যাকুমাৰী পাইছিলোগৈ।

কন্যাকুমাৰী হৈছে তামিলনাডুৰ এখন চহৰ। আমি তাত এখন হোটেলত এসপ্তাহ আছিলো। কন্যাকুমাৰীৰ প্ৰখ্যাত দৰ্শনীয় স্থানসমূহ হ’ল তিৰুভাল্লুভাৰ ষ্টেশ্বো, বিবেকানন্দ ৰ’ক মেম’ৰিয়েল, গান্ধী মেম’ৰিয়েল মান্দাপাম, চুনমী মেম’ৰিয়েল পাৰ্ক ইত্যাদি। আমাৰ থকাকালীন সময়ত আমি এই সকলো স্থান দৰ্শন কৰিছিলো।  আমি আনকি বজাৰ কৰিবলৈয়ো গৈছিলো আৰু কিছুমান পৰম্পৰাগত কাপোৰ-কানি, মোনা, শ্ব পিচ আদি কিনিছিলো। তাত এসপ্তাহমান কটোৰ পিছত আমাৰ ওভোতা যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিলো। ০ ০ ০.

আটাইতকৈ দীৰ্ঘ ৰেল ভ্ৰমণ | The Longest Train Journey

বিঃদ্রুঃ উক্ত  ‘আটাইতকৈ দীৰ্ঘ ৰেল ভ্ৰমণ | The Longest Train Journey’ ৰচনাটি ৰাব্বি  মছৰুৰ ৰচিত ‘বিবিধ‘ শিৰোনামৰ গ্রন্থৰ অন্তর্গত। আটাইতকৈ দীৰ্ঘ ৰেল ভ্ৰমণ | The Longest Train Journey

ৰাব্বি মছৰুৰ  ৰচিত  কেইখনমান গ্রন্থ:

Some Important Books for Students:

  1. Advertisement Writing
  2. Amplification Writing
  3. Note Making
  4. Paragraph Writing
  5. Notice Writing
  6. Passage Comprehension
  7. The Art of Poster Writing
  8. The Art of Letter Writing
  9. Report Writing
  10. Story Writing
  11. Substance Writing
  12. School Essays Part-I
  13. School Essays Part-II
  14. School English Grammar Part-I
  15. School English Grammar Part-II..

অতিৰিক্ত অনুসন্ধান:

বিবিধ । ৰাবিব মছৰুৰ

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here