দেহ বিচাৰৰ গীত। Deh  Bicharor Geet 

অসমীয়া দেহ বিচাৰৰ গীত

ভূমিকা

অসমীয়া দেহ বিচাৰৰ গীত হৈছে এক বিশেষ ধৰণৰ আধ্যাত্মিক গীত। এই গীতসমূহে মানুহৰ জীৱনৰ গভীৰ তত্ত্ব আৰু দাৰ্শনিক চিন্তাধাৰা প্ৰকাশ কৰে। দেহ বিচাৰৰ গীতৰ মূল উদ্দেশ্য হৈছে মানুহক জীৱনৰ সাৰ্থকতা আৰু আধ্যাত্মিক মুক্তিৰ পথ দেখুৱাব।

দেহ বিচাৰৰ গীতৰ উৎপত্তি

এই গীতৰ উৎপত্তি প্ৰাচীন কালত হৈছিল। এই গীতসমূহৰ মূল উৎস হৈছে চৰ্যাপদ। চৰ্যাপদ হৈছে এক প্ৰকাৰৰ বৌদ্ধ ধৰ্মৰ গীত। এই গীতসমূহে আধ্যাত্মিক চিন্তাধাৰা আৰু দেহৰ তত্ত্ব বুজাইছিল। পঞ্চদশ-ষোড়শ শতিকাৰ পৰা দেহ বিচাৰৰ গীতৰ ওপৰত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰভাৱ পৰে।

দেহ বিচাৰৰ গীতৰ বৈশিষ্ট্য

এই গীতৰ কিছুমান বিশেষ বৈশিষ্ট্য আছে। এই গীতসমূহ সাধাৰণতে সহজ ভাষাত লিখা হয়। গীতসমূহৰ বিষয়বস্তু হৈছে দেহ, আত্মা, পৰমাত্মা, আৰু সংসাৰৰ মায়া-মোহ। গীতসমূহৰ সুৰ বৈৰাগ্য ভাব প্ৰকাশ কৰে। গীতসমূহত বিভিন্ন উপমা, ৰূপক, আৰু চিত্ৰৰ সহায়েৰে তত্ত্ব বুজোৱা হয়।

দেহ বিচাৰৰ গীতৰ উদাহৰণ

এই গীতৰ কিছুমান উদাহৰণ হ’ল: “ভৱনদী পাৰ কৰি দিয়া হে নাৰায়ণ” গীতটো খুব জনপ্ৰিয়। এই গীতত দেহৰ অনিত্যতা আৰু আত্মাৰ মুক্তিৰ কথা প্ৰকাশ পাইছে।

1. ভৱনদী পাৰ কৰি দিয়া হে নাৰায়ণ

ভৱনদী পাৰ কৰি দিয়া

এই মানবী দেহা

কত যে কৰিলা বেহা

কচু পাতত ৰৈ যায় জীৱ

হে নাৰায়ণ ভৱ নদী পাৰ কৰি দিয়া।

2. দেহৰ মায়া ত্যাগি যা

দেহৰ মায়া ত্যাগি যা

মনৰ মায়া ত্যাগি যা

সংসাৰৰ মায়া ত্যাগি যা

হে মন, মুক্তি পাবি।

3. দেহৰ ভিতৰত আছে পৰমাত্মা

দেহৰ ভিতৰত আছে পৰমাত্মা

তাক চিনিবি হে মন

সংসাৰৰ মায়া ত্যাগি যা

মুক্তি পাবি হে মন।

দেহ বিচাৰৰ গীতৰ প্ৰয়োজনীয়তা

দেহ বিচাৰৰ গীতৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছে। এই গীতসমূহে মানুহক আধ্যাত্মিক চিন্তাধাৰা আৰু জীৱনৰ সাৰ্থকতা বুজায়। গীতসমূহে মানুহক সংসাৰৰ মায়া-মোহৰ পৰা মুক্তি পাবলৈ সহায় কৰে। দেহ বিচাৰৰ গীতৰ মাধ্যমেৰে মানুহে নিজৰ দেহ আৰু আত্মাৰ তত্ত্ব বুজিব পাৰে।

দেহ বিচাৰৰ গীতৰ প্ৰচলন

এই প্ৰচলন অসমত বহুলভাৱে দেখা যায়। এই গীতসমূহ সাধাৰণতে বৃদ্ধ, ভকত, বৈৰাগী, আৰু সন্ন্যাসীসকলে গায়। গীতসমূহ গাওঁতে খঞ্জৰী, তাল, বেণু, টোকাৰী, আৰু দোতাৰা আদি বাদ্যযন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়।

দেহ বিচাৰৰ গীতৰ আধ্যাত্মিক মূল্য

দেহ বিচাৰৰ গীতৰ আধ্যাত্মিক মূল্য আছে। এই গীতসমূহে আধ্যাত্মিক চিন্তাধাৰা আৰু দেহৰ তত্ত্ব বুজায়। গীতসমূহে মানুহক আধ্যাত্মিক মুক্তিৰ পথ দেখুৱায়। দেহ বিচাৰৰ গীতৰ মাধ্যমেৰে মানুহে নিজৰ দেহ আৰু আত্মাৰ তত্ত্ব বুজিব পাৰে।

উপসংহাৰ

অসমীয়া দেহ বিচাৰৰ গীত হৈছে এক বিশেষ ধৰণৰ আধ্যাত্মিক গীত। এই গীতসমূহে মানুহৰ জীৱনৰ গভীৰ তত্ত্ব আৰু দাৰ্শনিক চিন্তাধাৰা প্ৰকাশ কৰে।  এই গীতসমূহৰ মাধ্যমেৰে মানুহে নিজৰ দেহ আৰু আত্মাৰ তত্ত্ব বুজিব পাৰে। দেহ বিচাৰৰ গীতসমূহ ভকতিয়াত্মক গীতৰ বিশেষ ধাৰা হিচাপে পৰিগণিত হয়। এই গীতসমূহ গভীৰ আধ্যাত্মিকতাৰে সিক্ত, আৰু ই মানুহৰ আধ্যাত্মিক জগতৰ গভীৰতাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ৰচনা কৰা হয়। দেহ বিচাৰৰ গীতত অতি সূক্ষ্ম ভাৱে এইটো বুজাবলৈ চেষ্টা কৰা হৈছে যে মানৱদেহত চৈধ্য ব্রহ্মাণ্ডৰ অস্তিত্ব আছে, আৰু ই যে সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এক ক্ষুদ্ৰ সংস্কৰণ। এই গীতৰ দ্বাৰা সংসাৰৰ অনিত্যতা তথা অনিশ্চয়তা বুজোৱা হয়, মানৱ শৰীৰৰ সাময়িকতা আৰু ক্ষণভঙ্গুৰতা আদি বিষয়বস্তুৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হয়। এনে গীতবোৰে শুনোতাসকলক জগতৰ সাময়িকতাক উপলব্ধি কৰাই এক প্ৰকাৰৰ আধ্যাত্মিক চিন্তাৰ উদ্ভাৱন কৰে।